1986: USA przerywają wschodnioeuropejską dominację

Lozanna, Szwajcaria, 24-07-2014 – Dwie odsłony FIVB Mistrzostw
Świata w Piłce Siatkowej są ukoronowaniem tegorocznego
siatkarskiego kalendarza. W oczekiwaniu na tytułowe pojedynki
siatkarzy w Polsce (30 sierpnia – 21 września) i siatkarek we
Włoszech (23 września – 12 października), co tydzień spoglądamy
na niektóre wydarzenia z minionych edycji. W części jedenastej
przyjrzymy się FIVB Mistrzostwom Świata z 1986 roku w
Czechosłowacji i Francji.

FIVB Mistrzostwa Świata w Piłce Siatkowej odbyły się dziesięć
razy i w dziesięciokrotnie laur zwycięstwa przypadał w udziale
krajom z Europy Wschodniej. Koniec tej passy nadszedł wreszcie w
1986, do tego symbolicznie, bo w miejscu narodzin FIVB – w Paryżu,
a sama zmiana warty dokonała się za sprawą pierwszego tytułu
zdobytego przez reprezentację USA.
Stany Zjednoczone zapoczątkowały tę zmianę zdobywając złoto
na Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles (zbojkotowanych przez
część krajów) i wygrywając Puchar Świata 1985. Ostateczne
potwierdzenie przyszło jednak w finale Mistrzostw Świata, w
obecności 15000 kibiców zgromadzonych w Palais Omnisport, gdzie
Stany Zjednoczone pokonały 3:1 (12:15, 15:11, 15:8, 15:12)
rekordowych mistrzów świata ze Związku Radzieckiego.
„Król Karol pokonuje Cara Aleksandra” ogłaszał jeden z
nagłówków następnego dnia. Owym Królem Karolem („King
Charles”)był legendarny Amerykanin „Karch” Kiraly, który
zwyciężył w osobistym pojedynku ze swoim rosyjskim odpowiednikiem,
Aleksandrem Sawinem, wybijającym się siatkarzem poprzedniej dekady.
Drużyna zza oceanu, w której składzie byli również m.in. Dusty
Dvorak i Bob Ctvrtlik, pokazał w turnieju świeższy i
nowocześniejszy styl gry.
Zadanie reprezentantów ZSRR było tym trudniejsze, że ich
34-letni rozgrywający Wiaczesław Zajcew borykał się w finale z
ciężkim przypadkiem grypy. Również utytułowany trener Wiaczesław
Płatonow został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska zaledwie kilka
miesięcy przed mistrzostwami, z powodu poważnych powodów ze
zdrowiem. Sowieci musieli zadowolić się srebrem, mimo pokonania USA
3:1 w rundzie wstępnej. Obie drużyny górowały natomiast wyraźnie
nad pozostałymi uczestnikami mistrzostw, w których udział wzięło
w sumie 16 zespołów.
Brązowy medal przypadł Bułgarom, którzy pokonali
Brazylijczyków 3:0, mszcząc się za porażkę w rundzie wstępnej.
Poza pierwszą czwórką także dało się zobaczyć oznaki końca
dominacji Europy Wschodniej. Na piątym miejscu znalazła się Kuba,
ze swoją wschodzącą gwiazdą, Joelem Despaignem, a za nimi
uplasowali się francuscy gospodarze, którym niezupełnie udało się
dobić do własnych, wysokich oczekiwań. Pozycja siódma to
Argentyna, która zdobyła medal jako gospodarz mistrzostw cztery
lata wcześniej.
Siatkarki z Peru dokonały w 1982 roku rzeczy wyjątkowej,
zdobywając srebro w organizowanym u siebie turnieju Mistrzostw
Świata. Cztery lata później, na turnieju w Czechosłowacji, te
drobne dziewczyny z Andów udowodniły, że sukces nie był
przypadkowy. Półfinał mistrzostw mógł być powtórką z finału
1982, z wyraźną przegraną 0:3 przeciwko reprezentacji Chin, ale
mecz o trzecie miejsce pokazał wspaniałą Cecilię Tait i spółkę
tryumfujące nad sprawiającym niespodzianki zespołem NRD.
Wschodnioniemieckie siatkarki pokazały wcześniej, jak odbijają się
od dna – przegrywając 0:2 w meczu rundy wstępnej z mistrzyniami z
ZSRR zdołały przechylić szalę na swoją korzyść, zwyciężając
na koniec 3:2 i grzebiąc wszelkie nadzieje medalowe siatkarek ze
Związku Radzieckiego.
Jednak żadna z tych drużyn nie mogła uczynić nic, by
powstrzymać broniące tytułu Chinki, które w całym turnieju
straciły tylko dwa sety. W finale pokonały on pretendentki z Kuby
3:1 (15:5, 15:7, 10:15, 15:9), grając przy pełnej, 8 i
pół-tysięcznej frekwencji w praskim Fučík Parku. Choć tym razem
gwiazdy z 1982 i 1984 – Lang Ping i Zhang Rongfang, były tym razem
obecne tylko w sztabie trenerskim, to prowadzony do boju przez Yang
Xilan zespół dominował, dzięki swojej mobilności i
elastyczności.
Sytuację Kubanek pogarszał fakt, że ich młoda, 19-letnia
gwiazda Mireya Luis zaledwie cztery tygodnie wcześniej powiła córkę
i nie zdążyła jeszcze wrócić do pełnej formy. Dwie najlepsze
atakujące drużyny z Karaibów, Josefina Capote i Lazara Gonzalez ,
także nie potrafiły przebić się przez obronę Chinek. Mimo
wszystko pierwszy medal Mistrzostw Świata dla Kubanek był
zwiastunem nadchodzących zmian – podobnie jak piąte miejsce
siatkarek z Brazylii.
Poprzednie artykuły z tej serii można znaleźć klikając na
linki poniżej:
1982:
ZSRR i Chiny zdobywają złoto MŚ
1978:
Włochy i Kuba wkraczają na scenę Mistrzostw Świata
1974:
Polacy zaskakują faworytów do tytułu Mistrzów Świata
1970:
Niespodziewane złoto Mistrzostw Świata dla NRD
1960:
Siatkarska gorączka w Brazylii, oba tytuły Mistrzostw Świata znów
w rękach ZSRR
1956:
Czechosłowacja zdobywa puchar w Paryżu
1952:
Związek Radziecki zdobywa podwójne złoto w Moskwie
1949:
Związek Radziecki wygrywa inauguracyjne Mistrzostwa Świata